Stel, u heeft een florerende onderneming, een auto van de zaak, een mooi huis én een goed huwelijk.
Die mensen bestaan.
Tussen de middag wil uw vrouw graag samen lunchen, ze dekt de tafel, föhnt d´r haar en zorgt dat haar goed geoutilleerde borsten uitstekend op hun plaats zitten in haar net gekochte push/up BH.
Kortom, alle reden om even huiswaarts te keren met de auto van de zaak.
Een belastinginspecteur beschouwde in een soortgelijk geval deze middagtripjes als privéritten en sloeg de ondernemer aan voor de bijtelling van zijn zakelijke auto.
Gelukkig voor vrouwlievend Nederland besliste de rechter anders. Die erkende dat de ritten aan het begin van de dag naar het werk en aan het einde van de dag naar huis tot het woon-werkverkeer behoorden, én dat de ondernemer ‘s middags dezelfde route aflegde om bij zijn lieftallige echtgenote te zijn.
Omdat de wet geen definitie of nadere uitwerking van het begrip woon-werkverkeer geeft, en ook de frequentie van het woon-werkverkeer niet van belang is, kon de rechter niet anders dan de ondernemer in het gelijk stellen.
De opgelegde naheffingsaanslagen van de inspecteur werden vervolgens vernietigd.
Goed nieuws voor de ondernemers met een goed huwelijk, u kunt ´s middags rustig naar huis zonder dat u de angst hoeft te hebben dat deze kilometers meetellen voor het privégebruik.
Heeft u een florerende onderneming, een auto van de zaak, een mooi huis én een slecht huwelijk, dan hoeft u niet naar huis en kunt u rustig gaan lunchen met uw secretaresse en-of maîtresse.
Nadeel, deze kilometers worden dan wél bij het privégebruik gerekend.
